ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะทำอะไรตามกระแสนิยมในเรื่องดารา,นักร้อง จะว่าไปก็คล้ายกับพวกต่อต้านสังคม บางคนหาว่าผมบ้าในบางเรื่อง บางคนก็มาหาว่าผมติสต์ในบางโอกาส แต่ยังไงซะผมก็คือผมในแบบที่ผมเป็น
เรื่องชื่อก็เป็นอีกเรื่องที่ผมจะแสดงความต่อต้านอย่างชัดเจน หลายคนชอบเปลี่ยนชื่อตัวเองให้เหมือนดาราโดยไม่เคยส่องกระจกดูหน้าตัวเอง อย่างเมื่ิอก่อนเคยไปเที่ยวเลาจน์แบบที่มีสาวนั่งดริงก์ บางคนนี่ถ้าได้ยินชื่อจากบรรดามาม่าซัง ใจก็นึกอยากจะเรียกให้มานั่งคุยด้วย แต่ให้ตายสิเวลามานั่งที่โต๊ะแล้ว หน้าตาเธอช่างไม่เหมาะกับชื่อเลย ครั้งหนึ่งเคยเรียกน้องอุ้ม ในใจผมก็คิดว่าอย่างน้อยก็ต้องมีส่วนหนึ่งส่วนใดในใบหน้าที่มีส่วนคล้ายกับอั้ม พัชราภา แต่ที่ไหนได้แม้ในความสลัวที่ถูกขับด้วยแสงไฟวอร์มไวท์แล้ว..เธอช่าง..อืมม
หรืออย่างชื่อเล่นของผมเอง ในวัยเด็กผมไม่เคยนึกชอบเลย กลับไปชอบชื่อฝรั่งมากกว่า ในใจเคยนึกว่าทำไมแม่ถึงไม่ตั้งชื่อ"โจ"แทนที่จะชื่อ"โจ๋"ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่รู้ความหมาย
จวบเมื่อโตขึ้นมาสมัยที่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพ ผมกลับนึกชอบชื่อ"โจ๋"ขึ้นมา ความหมายของชิ้นส่วนหนึ่งในบ้องกัญชา..เออแฮะ ชอบว่ะ มันทำให้ผมรู้สึกว่ามันเป็นชื่อที่แปลกดี "ขอบคุณครับ แม่"
ย่างเข้าปัจจุบันด้วยวัยที่มากขึ้น ผมกลับไม่ค่อยคิดถึงเรื่องชื่อสักเท่าไร อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปตามกาล เดินเข้าตลาดน้องๆหนูๆก็เรียกเป็น"น้าโจ๋ ลุงโจ๋"กับไปตามเรื่อง จะมีเรียกพี่บ้าง แต่ก็ส่วนน้อย ใจก็รู้สึกว่าดีที่เด็ก ๆ ให้ความเคารพ
แต่ทว่า ไอ้การเป็นน้าเป็นลุงของสาววัยรุ่นในตลาดกลับทำให้ผมรู้สึกบางอย่างในบางอารมณ์ เผลอไปนึกถึงลุงเดชซึ่งสมัยผมเด็ก ๆ แกจะเป็นเหมือนไอด้อลของผม จากประสบการณ์ของแกรับราชการเป็นตำรวจตระเวนชายแดน ปราบผู้ร้ายค้ายามานักต่อนักจนแกเกษียณราชการแล้วมาเล่าให้เด็ก ๆ ในระแวกบ้านฟัง ด้วยสำนวนเล่าติดตลก แกจึงขวัญใจของเด็กรุ่นผมไปโดยปริยาย มาถึงนาทีนี้ ผมกลับนึกถือแต่ชื่อของแก
ก็ยังยืนยันนะครับว่าผมไม่ได้เป็นคนที่ทำอะไรตามกระแสนิยมในเรื่องดารา แต่ผมอยากเปลี่ยนชื่อตามชื่อลุงแกจริง ๆ ครับ..เวลาเดินเข้าตลาดสาว ๆ แรกรุ่นจะได้เรียก"น้าเดช น้าเดช..น้าเดชมาแล้ว" มันคงจะดีไม่น้อย..
จุลชีพ โจ๋
๑๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
ว่าแล้วก็ยังโจ๋ เหมือนเดิมเลยนะ พี่ชาย คริคริ เวลาเรียกแล้วรู้สึก พี่โจ่แล้ว นึกไปถึง จิ๊กโก๋ ทำไมไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอบลบ