นางในฝัน

         แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านรอยแยกของหน้าต่างห้องเช่า พาดผ่านผ้าปูที่นอนยับย่น ไปสุดทางที่ผมหยิกฟูยุ่งเหยิงของนิรันดร์ตรงปลายเตียง ร่างกายเปลือยเปล่าที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่ม เริ่มตอบสนองต่อไอร้อนในห้องปิดทึบ

         กลุ่นกลิ่นไอกาแฟร้อนกับแซนวิชที่อวลในห้องโชยมาแตะปลายจมูก เป็นเหตุการณ์ร่วมที่ทำให้นิรันดร์ต้องเด้งตัวลุกจากที่นอน เขานั่งงัวเงียอยู่สักครู่ หัวที่หยิกฟูถูกเกาครั้งแล้วครั้งเล่า ย้ำเตือนให้เขารำลึกเรื่องราวของเมื่อคืน


         กาแฟอุ่นถูกซดอึกใหญ่ ตามด้วยแซนวิชแฮมไข่ดาวคำโต

         หน้าต่างถูกเปิดออก แดดแรงยามเช้าส่องกระทบร่างนิรันดร์ที่ยืนท้าแดด ด้วยร่างที่สูงผอมแต่พอมีกล้ามเนื้อ บัดนี้มีเพียงช่วงล่างถูกห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูเปียกชื้น ที่เขาฉวยมาจากเก้าอี้ที่ปลายเตียง เขาหรี่ตาเพ่งสู้แสงแดด เพื่อหวังให้สติกลับคืนโดยเร็ว

         "แจน" ชื่อแรกที่เขาคิดได้..ภาพในอดีตต่างๆเริ่มย้อนคืน

         ภาพสาววัยรุ่นในชุดเสื้อแขนกุดกางเกงยีนส์ขาสั้นรัดรูป แล่นผ่านเข้ามาในสมอง นิรันดร์พยายามทบทวนเหตุการณ์ บรรยากาศในผับ ไฟแสงสีที่สว่างระยิบระยับ บทสนทนาระยะประชิดเพื่อแข่งกับเสียงอื้ออึงในร้าน เหล้าแบล็คเลเบิ้ลก้นขวดกับมิกเซอร์ แจนสาวน้อยน่ารักกับเพืื่อนกระเทยหุ่นบาง กระดกเหล้าในแก้วเยี่ยงน้ำเปล่า เวลานี้แสงสีภายในร้าน ช่างขับให้แจนดูโดดเด่นกว่าคนอื่นๆที่อยู่รอบข้าง ดวงตากลมโต ริมฝีปากบางสีชมพูกลับเด่นชัดแม้แสงไฟจะมีเพียงน้อยนิด

         เหล้าขวดใหม่ถูกสั่งเพิ่ม ราตรีนี้ยังอีกยาวนัก ทั้งน้องแจนก็ยังไม่มีทีท่าจะจะหมดสนุก ในขณะที่ฟ้าเพื่อนกระเทยของเธอออกไปเต้นกับโต๊ะชายหนุ่มข้างๆ แม้เสียงเพลงจากดีเจจะดังจนหนวกหู แต่นิรันดร์กับแจนสามารถใช้สัมผัสทางกายสื่อสารกัน จากตอนแรกที่เริ่มจับมือกันอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ บัดนี้แจนกลับมาอยู่ในอ้อมแขนของนิรันดร์ แก้มแดงระเรื่อของเธอพิสูจน์ไม่ได้ว่า เกิดจากฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือความเขินอายในอ้อมแขนนิรันดร์

         เวลาแห่งความสัมพันธ์ของทั้งสองลุกโชนอย่างรวดเร็วราวไฟป่า แม้เพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ทั้งคู่จะนั่งกันอยู่คนละโต๊ะ ต้องขอบคุณน้องฟ้า กระเทยร่างเล็กบาง ที่เชื่อมสัมพันธ์ให้ทั้งสองได้มาเจอกัน

         เวลาผ่านไป ทั้งๆที่นิรันดร์อยากมีความสุข กับไออุ่นและกลิ่นกายที่หอมรัญจวนของแจนซึ่งอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่ในที่ๆมีคนพลุกพล่านเช่นนี้ การที่จะสานต่ออารมณ์คงเป็นไปได้ยาก แผนการต่อไปจึงต้องหาทางไปจบในที่ส่วนตัว

         นิรันดร์เอ่ยปากชวนแจนและเพื่อน ให้ไปดื่มกันต่อที่บ้าน ซึ่งทั้งคู่ก็ไม่ขัดแย้งนิรันดร์..นิรันดร์ดีใจแต่ยังเก็บอาการ

         ในห้องเช่าของนิรันดร์..

         ด้วยความที่เขาเป็นคนค่อยข้างเรียบร้อย ห้องหับจึงดูไม่รกเหมือนกับห้องชายโสดทั่วไป จนแจนถึงกับเอ่ยปากชม

         เมล็ดมะม่วงหิมพานต์ กับเกาเหลาหมูและต้มยำรวมมิตร ถูกจัดใส่จานชาม โซดา น้ำแข็ง มีพอสำหรับเหล้าเกือบครึ่งขวด..ทั้งสามคนนั่งดื่มกับต่อภายใต้เสียงเพลงที่ คลอเบาๆ น้องแจนที่ตอนนี้นั่งแนบชิดนิรันดร์มิได้ห่าง จนแทบจะรวมกันเป็นคนๆเดียว ทำให้ฟ้าถึงกับแซวทั้งสองอยู่เป็นระยะ..อาการเมาเริ่มมีให้เห็นทั้งสามคน คำพูดสองแง่สองง่ามในวงสนทนา ยิ่งทำให้อารมณ์ใคร่ปะทุ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของนิรันดร์

         เวลาผ่านไป แจนที่เริ่มจะไม่ไหวกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ หลับไปบนตักของนิรันดร์ มือที่เคยหยุดนิ่ง เริ่มล่วงล้ำในจุดสงวนของแจน แต่ปัญหาเดียวของเขา คือ กระเทยฟ้า ที่ดูจะยังมีอาการเมาน้อยที่สุด เขาจึงเริ่มชนแก้วกับฟ้าอย่างต่อเนื่อง เพื่อตัดก้างขวางคอออกไป

         ไม่นาน ฟ้าเริ่มมีอาการ แล้วฟุบหลับไปในที่สุด นิรันดร์สบโอกาส อุ้มน้องแจน ซึ่งขณะนี้นอนไม่ได้สติขึ้นเตียงนอนไป

         ไฟทุกดวงถูกปิดลง บนเตียงนอนมีแค่นิรันดร์กับแจน..

         ร่างอันอ่อนนุ่ม อยู่ในอ้อมกอดของนิรันดร์อีกครั้ง แก้มและซอกคอ ถูกระดมจูบไปทั้ว..แต่อาการเมาของเขานั้นมิใช่น้อย โลกที่หมุนเคว้งยาวเมื่อล้มตัวนอน พาจิตใต้สำนึดของนิรันดร์ว่าให้ต้องพักผ่อน..ไม่เป็นไร ขอนอนสักนิด เดี๋ยวค่อยมาจัดการต่อ ยังไงคืนนี้สาวน้อยคนนี้ก็ไม่พ้นเงื้อมือเขาไปได้ นิรันดร์คิดก่อนที่จะหลับไปโดยมีแจนอยู่ในอ้อมกอดแน่น

         นิรันดร์สะดุ้งตื่น เมื่อรู้สึกถึงมือสาวในอ้อมกอด จับลูบตรงจุดสำคัญ อาการเมายังไม่สร่าง แต่อาการตอบสนองต่อความใคร่นั้น ยากเกินหักห้ามใจ การกอดรัดฟัดเหวี่ยงบนเตียงจึงเกิดขึ้น โดยที่เขาไม่คิดจะอายน้องฟ้า ที่หลับฟุบอยู่ข้างวงเหล้า

         ลิ้นที่สอดประสานพันกันในอุ้งปากของทั้งคู่มันดูดดื่มและร้อนแรง มือของทั้งสอง ต่างแย่งชิงกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าของอีกฝ่ายให้หลุดออก ราวกับเป็นการแข่งขัน..สัมผัสแบบเนื้อแนบเนื้อ เนินทุกเนิน ถูกมือสากของนิรันดร์ลูบไล้ไปทั่ว เสียงหอบกระเส่ามีให้ได้ยินตลอดเวลา...แต่อาการเมาของนิรันดร์นั้นหนักเกิน จะทนไหว สติของเขาจึงค่อยๆหลุดลอยไปในห้วงแห่งความฝันในที่สุด

         หลังจากนึกถึงเรื่องราวเกือบทั้งหมดได้ นิรันดร์นึกกระหยิ่มใจ ที่ได้มีสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับนางในฝัน แต่ก็นึกแปลกใจที่ทั้งสองคนหายไปไหนแต่เช้า เขากัดแซนวิชคำใหญ่ ก่อนเดินออกไปตามทั้งสองที่ห้องรับแขก

         ที่หน้าประตูห้องนอน กระดาษโน๊ตใบหนึ่งถูกแปะไว้ในระดับสายตา

         " ต้องขอโทษพี่ ที่อยู่ด้วยไม่ได้

           หนูต้องออกไปทำธุระข้างนอก

           แซนวิชกับกาแฟหนูเตรียมไว้ให้บนโต๊ะนะคะ

           ยังไง ถ้าพี่ตื่น ก็กดมือถือหาหนูด้วย

           ป.ล. เมื่อคืนหนูมีความสุขมากค่ะ

                                         รัก

                                       น้องฟ้า "

         แซนวิชและกาแฟที่ยังไม่ย่อย พุ่งจากปากนิรันดร์เต็มกระดาษโน๊ตใบนั้น..จนมิด


จุลชีพ   โจ๋

๒๑ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔