อันคน สูงต่ำล้วน
แลอบอวล ด้วยปัญหา
มากมี คือเงินตรา
เร่งแสวงมา จนลืมใจ
พึงได้ ก็หาสุข
อ้างปลดทุกข์ ที่ทำไว้
แสงสี พาเคลิ้มไป
ชวนหลงไหล ระติกาล
ผลาญไป ใช่เพียงเงิน
ลืมส่วนเกิน คือสังขาร
ลอยต่ำ แทบเคียงคลาน
เคล้าผสาน ที่ซ่านไห้
ก่อนเคย ทางก้าวมา
ทางใดหนา เจ้ารู้ไหม
ติดตัว มีสิ่งใด
ยามจากไป ก็อ้างว้าง
ทางนี้ มีที่พัก
หากเหนื่อยนัก จักปล่อยวาง
พักกาย และใจว่าง
สู่เส้นทาง แห่งธรรมา
จุลชีพ โจ๋
๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น