วันพฤหัสบดีที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2554

แป๊ะโจ๋วเลิงเล่ง



มองทางไหนวังนี้มีหม่งหมอง
เหลือกตามองลองลูก้อลู้เส้า
มองตรงน่าเหงอาเจ๊กะซิกเซา
ผัวตีเข่าจึงเศร้าเหงาเช่งนี้

มองทางขวาเหงอาตี๋ดูชีช้ำ
นั่งหน้าดำทำเหมืองคงปวกขี้
อยากลู้ความถามไปล่วยใยลี
ธ่ออาตี๋มาอกหักเพาะรักแปร

มองทางซ้ายไอ๊ย๋านั่งอาหมวย
ร้องไห้ล่วยส่งเสียงร้องแงแง๊
เข้าไปถามตามเรื่องทามไมแง
หมวยตอบแย่อาตี๋วิ่งหนีปาย

เปงหน้าที่อาแปะต้องแกะปม
มือลูบผมหยิบยาลมซื้ดปืดหย่าย
ปลอบสองคงคุยเล่งเยงเยงจาย
ปู้เหลียวร้ายเรื่องราวคงเข้าที

เรื่องหมวยตี๋จบลงอย่างราบลื่ง
ลุกขึ้งยืงมองเจ๊ยังอยู่ที่
เข้าไปปลอบเหงทีจะม่ายลี
กัวผัวอีออกมาเลี้ยวเตะเอา

สักจะทังค้ำจุงห้ายอุ่งโลก
มีทั้งทุกข์ทั้งสุขและโสกเศร้า
ทำหน้าที่ลีลีช่วยแบ่งเบา
ที่เกิงก่าวปล่อยเขา..คงเข้าใจ!!


ปอ.ลอ. คำแปลโปรดปรึกษาอาแปะใกล้บ้าน

ปอ.ลอ. ขออำพายที่หน้าแป๊ะโจ๋วปายเหมืองหน้าทั่งดิง..แอบปายจิ๊กอาเฮียแวงก๊อกมา อิอิ

คารวะ

จุงละชีบ   โจ๋ว

ยี่สิกสี่ พอ.ยอ. สองห้าห้าสี่

1 ความคิดเห็น: