สถิตย์ ณ.ท้องทุ่ง
ข้าคือคนมุ่งสรรค์สร้าง
เอกสิทธิ์ในไพรกว้าง
ที่รกร้างและวังเวง
จากอุดมการณ์ที่สานเอง
กลายเป็นนาไร่บรรเลง
บทเพลงขับกล่อมป่าเขา
รอบกายมีไม้ใหญ่
แมงมุมโยงไยใต้เงา
มดแดงเดินแถวเร่งเร้า
แบกเจ้าหนอนน้อยกลับถิ่น
ในบึงมีปูปลา
จับกินเมื่อคราอาหารสิ้น
ข้าวในนาสีไว้กิน
ที่เหลือยินดีแจกจ่าย
อหังการ..ชาวนาไทย
ยืนอยู่ด้วยใจไร้พ่าย
พอเพียงพ่อสอนไว้
อย่าให้ใครมาปลุกปั่น
สติยังพอมี
แต่เสียทีเรียนมาสั้น
สมองน้อยแต่ถึงกระนั้น
หัวใจไม่หวั่นตามธนาฯ
เงยหน้าท้าตะวัน
ไม่เคยหวั่นคนไม่คบหา
ธรรมชาติรอบกายา
อบอุ่นยิ่งหนา สุขใจ
จุลชีพ โจ๋
๑๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น