~ไฟป่า~

เกิดก่อได้นัยจิตที่คิดหวั่น

เฉกเช่นฝันวันวานที่พานเห็น

หากไม่ยั้งชั่งคิดตามใจเป็น

คือประเด็นเร้นลึกนึกโกรธา

จับจดจ่อจ้องจำที่ทำเหตุ

สร้างเป็นเขตเจนต์ย้ำกรรมชั่วช้า

สนองสุดห้วงใหญ่ในอัตตา

ส่งสาสน์มาอารมณ์ที่โหมไป

ดังไฟป่าถาโถมที่โครมครึก

แดงระทึกทาบทาผืนป่าใหญ่

เกิดเพียงจุดเล็กเล็กขึ้นกลางใจ

ขยายให้ลุกลามตามอารมณ์

 กระเจิงจิตจากจิน-ตนาเจตน์

กระทำเหตุหักเหเป-ผสม

วังวนเป็นโคลนเลนในอาจม

กางแผ่ห่มครอบใจในท่าที

ตวาดคลั่งดั่งข้าถือพร้าใหญ่

มึงเป็นใครไยหมิ่นในศักดิ์ศรี

เกรี้ยวกราดกว้างทางใดไม่มีดี

สติที่เคยเกิดก็ดับรอน

พักวางไว้ใจนี้ที่ว่างขาว

สกัดร้าวรอยแยกระแหงกร่อน

สะกดจิตคิดนึกระลึกวอน

ว่ากูย้อนเกิดจากต่ำไม่ข้ามใคร

จุลชีพ   โจ๋

๙  กันยายน  พ.ศ.  ๒๕๕๔